ชื่อบทความ |
การสร้างเสียงในเดี่ยวฆ้องวงใหญ่ของพระยาเสนาะดุริยางค์ (แช่ม สุนทรวาทิน) |
วัน/เดือน/ปี ที่ได้ตอบรับ |
29 มีนาคม 2564 |
วารสาร |
ชื่อวารสาร |
วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น |
มาตรฐานของวารสาร |
TCI |
หน่วยงานเจ้าของวารสาร |
คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น |
ISBN/ISSN |
|
ปีที่ |
13 |
ฉบับที่ |
2 |
เดือน |
กรกฎาคม-ธันวาคม |
ปี พ.ศ. ที่พิมพ์ |
2564 |
หน้า |
|
บทคัดย่อ |
บทความวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งในงานวิทยานิพนธ์เรื่อง “การสรรเพลงและสร้างเสียงของพระยา เสนาะดุริยางค์ (แช่ม สุนทรวาทิน)” เป้าหมายของบทความเพื่อมุ่งอธิบายการสร้างเสียงในเดี่ยวฆ้องวงใหญ่ของพระยาเสนาะดุริยางค์ (แช่ม สุนทรวาทิน) โดยมุ่งวิเคราะห์เพลงเดี่ยวฆ้องวงใหญ่ที่สำคัญของสายสำนักที่ยังคงมีการสืบทอด จำนวน 4 เพลง ได้แก่ พญาโศก สามชั้น แขกมอญ สามชั้น เชิดนอกและกราวใน สามชั้น การวิเคราะห์ใช้หลักการวิเคราะห์โดยระบบ อันจะทำให้เห็นถึงปรัชญาทางดนตรีในเรื่องการสร้างเสียงฆ้องวงใหญ่สำหรับเพลงเดี่ยวในรูปแบบของการพรรณนาวิเคราะห์ ผลการศึกษาพบว่า พระยาเสนาะดุริยางค์ให้ความสำคัญกับหลักการทางดนตรีและขนบปฏิบัติที่มีมาแต่เดิมเป็นพื้นฐานในการสร้างสรรค์ ทำนองและจังหวะสามารถยืดหยุ่นไปตามบริบทของเพลง มีการจัดวางโครงสร้างทำนองที่มีความสมดุลของสำนวนท้า-รับ และมีการจัดระเบียบของการใช้กลวิธีการบรรเลง การสร้างเสียงเน้นความกระจ่างชัดของเสียงฆ้อง การใช้กำลังให้เหมาะสมกับกลวิธีและท่วงทำนอง ข้อเสนอของบทความนี้ได้ชี้ให้เห็นว่ากระบวนการสร้างเสียงจะต้องให้ความสำคัญกับรายละเอียดในการสร้างเสียงทั้งที่เป็นหน่วยย่อยในแต่ละทำนองไปจนถึงคุณลักษณะของเสียงในภาพรวมของเพลง และการรักษาเสียงต้นแบบที่เป็นเสียงจำเพาะของสำนักจะสามารถกระทำได้โดยการเรียนรู้โดยตรงจากครูเพียงเท่านั้น ซึ่งเน้นย้ำให้เห็นถึงความสำคัญและคุณค่าของระบบการเรียนแบบตัวต่อตัวที่เป็นแก่นสำคัญของการ สืบทอดองค์ความรู้ทางดนตรีไทย เพื่อดำรงรักษาและเข้าถึงเสียงในอุดมคติของแต่ละสำนักดนตรี |
คำสำคัญ |
สร้างเสียง, เดี่ยวฆ้องวงใหญ่, พระยาเสนาะดุริยางค์ (แช่ม สุนทรวาทิน) |
ผู้เขียน |
|
การประเมินบทความ |
มีผู้ประเมินอิสระ |
สถานภาพการเผยแพร่ |
ได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ |
วารสารมีการเผยแพร่ในระดับ |
ชาติ |
citation |
มี |
เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ |
เป็น |
แนบไฟล์ |
|
Citation |
0
|
|