| Title of Article |
สังคีตลักษณ์ และปฏิสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย ในราชอาณาจักรกัมพูชา |
| Date of Acceptance |
25 July 2022 |
| Journal |
| Title of Journal |
วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร |
| Standard |
TCI |
| Institute of Journal |
สำนักงานบริหารการวิจัย นวัตกรรมและการสร้างสรรค์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ |
| ISBN/ISSN |
2586-8489 |
| Volume |
42 |
| Issue |
5 |
| Month |
- |
| Year of Publication |
2022 |
| Page |
- |
| Abstract |
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1. เพื่อศึกษาสังคีตลักษณ์วัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย 2. เพื่อศึกษาปฏิสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย และ 3. เพื่อศึกษาบทบาทหน้าที่ของวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย ในราชอาณากัมพูชาผลการวิจัยพบว่า 1) สังคีตลักษณ์ทางวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย พบว่าเป็นเครื่องดนตรีประเภทดีดมี 2 สายมีต้นกำเนิดจากประเทศอินเดีย โดยตั้งสายแบบคู่ 5 คือสายเอกเสียง โด และทายทุ้มคือเสียงซอล รูปแบบของบทเพลงในการบรรเลงเป็นบทเพลงสั้น ๆ
ไม่มีการบรรเลงซ้ำวนไปวนมา ประโยคเพลงมีทั้งประโยคถามและประโยคตอบ บันไดเสียงจัดอยู่ในกลุ่ม G Dorian#11 จังหวะในการบรรเลงมีลักษณะสั้น-ยาว, ช้า-เร็ว แบบไม่คงที่ 2) ปฏิสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ยพบว่ามีความสัมพันธ์กัน 3 สำนักทางดนตรีที่ได้รับความนิยม ได้แก่ลักษณะการบรรเลงแบบ กง ไณ(គង់ ណៃ) ลักษณะการบรรเลงแบบ ปราชญ์ ฌวน (ទ្ធាចារ្យប្រាជ្ញឈួន) และลักษณะการบรรเลงแบบ มอม ซอน (ម៉ម សុន) และ 3) บทบาทหน้าที่ของเครื่องดนตรีจาเป็ยมีลักษณะเป็นการดำเนินทำนอง เพื่อเป็นโครงสร้างหลักของเพลง มีการดีดเก็บทำนอง สลับการดีดกรอทำนอง และใช้บรรเลงในโอกาสต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมของคนในสังคมเขมร |
| Keyword |
สังคีตลักษณ์, ปฏิสัมพันธ์, ดนตรีจาเป็ย |
| Author |
|
| Reviewing Status |
มีผู้ประเมินอิสระ |
| Status |
ได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ |
| Level of Publication |
ชาติ |
| citation |
true |
| Part of thesis |
true |
| Attach file |
|
| Citation |
0
|
|
|
Publication
Journal Publication
ไทย