| ชื่อบทความ |
บทบาทหน้าที่ของวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ยในราชอาณาจักรกัมพูชา |
| วัน/เดือน/ปี ที่ได้ตอบรับ |
9 มิถุนายน 2565 |
| วารสาร |
| ชื่อวารสาร |
วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ |
| มาตรฐานของวารสาร |
TCI |
| หน่วยงานเจ้าของวารสาร |
มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ |
| ISBN/ISSN |
ISSN (Print) 1906 - 7062 ISSN (Online) 2697 - 4894 |
| ปีที่ |
14 |
| ฉบับที่ |
1 |
| เดือน |
มกราคม-มิถุนายน |
| ปี พ.ศ. ที่พิมพ์ |
2565 |
| หน้า |
17-30 |
| บทคัดย่อ |
บทความวิจัยเรื่อง “บทบาทหน้าที่ของวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย ในราชอาณาจักรกัมพูชา” ฉบับนี้เป็นส่วนหนึ่ง
ในวัตถุประสงค์ของการทำวิทยานิพนธ์ในระดับปริญญาเอก สาขาดุริยางคศิลป์คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
โดยผู้วิจัยสนใจเนื้อหาด้านวัฒนธรรมทางดนตรีจาเป็ย โดยมีวัตถุประสงค์ 2 ประเด็นคือ 1) เพื่อศึกษาบทบาทหน้าที่ของวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย ในราชอาณาจักรกัมพูชาในพิธีกรรมต่าง ๆ 2) บทบาทหน้าที่ของจาเป็ยในวัฒนธรรมการเจรียง
ในราชอาณาจักรกัมพูชา ผลการศึกษาพบว่า
1. บทบาทหน้าที่ของวัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย ในราชอาณาจักรกัมพูชาในพิธีกรรมต่าง ๆ ใช้บรรเลงประกอบในวงดนตรีต่าง ๆ โดยปรากฏ 4 วงคือ (1) วงเพลงการ์กูล คือวงดนตรีอารักษ์เพื่อใช้ประกอบการเลี้ยงเทวดา หรือเรียกอีกอย่างว่าพิธีเข้าทรงอารักษ์เป็นพิธีบวงสรวง (2) วงเพลงการ์โบราณ โดยชื่อของวงเพลงการ์โบราณ เป็นพิธีมงคลสมรสของชาวเขมร
(3) วงเพลงมโหรี เป็นวงที่ใช้บรรเลงในงานมงคลทั่วไป เช่น งานขึ้นบ้านใหม่งานบวช งานเลี้ยงต้องรับที่เน้นการบรรเลงคลอภายในงาน หรืองานแต่งงาน และ (4) วงพระบิตร หรือ วงเพลงปี่แก้ว เป็นชื่อเพลงที่มีความสำคัญเพลงหนึ่ง
ในพิธีอัญเชิญพระวิญญาณในพระราชวงศานุวงศ์ของเจ้าฟ้ามหากษัตริย์
2. บทบาทหน้าที่ของจาเป็ยในวัฒนธรรมประกอบการร้องเจรียง ซึ่งการร้องเจรียงคือการร้องเล่าเรื่องราวต่าง ๆ เป็นทำนองด้วยภาษาเขมรควบคู่หรือสลับการดีดจาเป็ย โดยเนื้อหาของการร้องเจรียงเป็นการเล่าเรื่องบรรยายให้ผู้ฟังจินตนาภาพตามเนื้อหานั้น ๆ โดยอาศัยเสียงของเครื่องดนตรีจาเป็ยสร้างอรรถรสให้กับเนื้อหา เช่น หากเนื้อหาในตอนใดกล่าวถึงความตื่นเต้นน่ากลัวนักดนตรีจะบรรเลงเร็ว ๆ และดีดเน้นจังหวะของจาเป็ยให้เร็วและดังขึ้น ส่วนเนื้อหาในตอนใดต้องการสื่อถึงความโศกเศร้าจะบรรเลงให้ช้าลงสลับกับร้องเอื้อนเสียงให้เป็นทำนอง และนิยมบรรเลงเกริ่นนำด้วย
เพลงพักเจือย จากนั้นจึงเริ่มร้องเข้าเนื้อหาที่จะเล่าโดยระหว่าร้องเจรียงนั้นจะสลับการดีดจาเป็ยไปเรื่อย ๆ จากนั้นเมื่อเนื้อเรื่องเล่าใกล้จะจบ นักร้องจะบรรเลงทำนองเดิมอีกครั้ง โดยถือเป็นการจบกระบวนการร้องเจรียงจาเป็ยในหนึ่งเรื่อง |
| คำสำคัญ |
บทบาทหน้าที่, วัฒนธรรมดนตรีจาเป็ย, ราชอาณาจักรกัมพูชา |
| ผู้เขียน |
|
| การประเมินบทความ |
มีผู้ประเมินอิสระ |
| สถานภาพการเผยแพร่ |
ตีพิมพ์แล้ว |
| วารสารมีการเผยแพร่ในระดับ |
ชาติ |
| citation |
มี |
| เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ |
เป็น |
| แนบไฟล์ |
|
| Citation |
0
|
|
|
ข้อมูลการเผยแพร่ผลงาน
การเผยแพร่ในรูปของบทความวารสารทางวิชาการ
English