| ชื่อบทความ |
การออกแบบวิธีการตรวจให้คะแนนอัตโนมัติเพื่อวินิจฉัยมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนทางสมรรถนะวิทยาศาสตร์ผ่านการเรียนรู้ของเครื่อง |
| วัน/เดือน/ปี ที่ได้ตอบรับ |
27 พฤษภาคม 2565 |
| วารสาร |
| ชื่อวารสาร |
วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (Journal of Educational Measurement Mahasarakham University : JEM-MSU) |
| มาตรฐานของวารสาร |
TCI |
| หน่วยงานเจ้าของวารสาร |
ภาควิชาวิจัยและพัฒนาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม |
| ISBN/ISSN |
2651-1444 |
| ปีที่ |
29 |
| ฉบับที่ |
1 |
| เดือน |
มกราคม-มิถุนายน |
| ปี พ.ศ. ที่พิมพ์ |
2566 |
| หน้า |
|
| บทคัดย่อ |
การออกแบบวิธีการตรวจให้คะแนนอัตโนมัติเพื่อวินิจฉัยมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนทางสมรรถนะวิทยาศาสตร์ผ่านการเรียนรู้ของเครื่อง (Machine learning) เป็นการออกแบบวิธีการตรวจให้คะแนนแบบสอบวินิจฉัยรูปแบบผสมเพื่อประเมินระดับสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์โดยใช้เครื่องตรวจคะแนนในขั้นตอนเดียว นวัตกรรมนี้สามารถรายงานผลและให้ข้อมูลป้อนกลับแก่ผู้เรียนแบบเรียลไทม์ ดังนั้นการวิจัยครั้งนี้ได้กำหนดวัตถุประสงค์เพื่อนำไปสู่การออกแบบนวัตกรรมต้นแบบดังนี้ (1) เพื่อวิเคราะห์ผลการตอบของผู้เรียนสู่การออกแบบนวัตกรรมต้นแบบ ประกอบด้วยรูปแบบและระดับของมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนทางสมรรถนะวิทยาศาสตร์ การกำหนดจุดตัดจากผลการตอบแบบวินิจฉัยสมรรถนะวิทยาศาสตร์ และการกำหนดตัวแปรเพื่อสร้างสมการทำนายจากข้อมูลพื้นฐานของนักเรียน และ (2) เพื่อออกแบบวิธีการตรวจให้คะแนนอัตโนมัติในการวินิจฉัยมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนทางสมรรถนะวิทยาศาสตร์ผ่านการเรียนรู้ของเครื่อง การศึกษาครั้งนี้ใช้ข้อมูลทุติภูมิจากกลุ่มผู้สอบคือนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 847 คน วิเคราะห์ข้อมูลตามโมเดลพหุมิติสัมประสิทธิ์การสุ่มแบบโลจิท (MRCMLM) และกำหนดจุดตัดบน wright map ผลการศึกษาพบว่า
(1) เกิดมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนขึ้น 5 รูปแบบ และการหาจุดตัดทางสมรรถนะวิทยาศาสตร์ทั้ง 3 มิติ พบว่า มิติด้านการอธิบายปรากฏการณ์ในเชิงวิทยาศาสตร์ มีจุดตัดที่ -0.49 0.27 และ 0.83 มิติด้านการประเมินและออกแบบกระบวนการสืบเสาะหาความรู้ทางวิทยาศาสตร์ มีจุดตัดที่ -0.09 0.54 และ 1.72 ตามลำดับ และมิติด้านการแปลความหมายข้อมูลและการใช้ประจักษ์พยานในเชิงวิทยาศาสตร์มีจุดตัดที่ -0.78 0.47 และ 2.98 ตามลำดับ นอกจากนี้พบตัวแปรต้นที่สำคัญ คือ (1) เกรดเฉลี่ยรวมเทอมที่ผ่านมา (2) เกรดเฉลี่ยวิชาวิทยาศาสตร์เทอมที่ผ่านมา และ (3) จำนวนชั่วโมงที่ศึกษาวิชาวิทยาศาสตร์ด้วยตนเอง/สัปดาห์
(2) การออกแบบวิธีการตรวจให้คะแนนอัตโนมัติเพื่อวินิจฉัยสมรรถนะวิทยาศาสตร์ในข้อสอบอัตนัยใช้วิธีการจับคำ (keywords) และใช้วิธีการแปลงคำตอบจากการสังเคราะห์ผลการตอบในข้อมูลทุติยภูมิให้เป็นตัวเลือกเพื่อช่วยให้การตรวจให้คะแนนและประมวลผลระดับสมรรถนะและการรายงานระดับมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนทางสมรรถนะวิทยาศาสตร์สามารถทำได้แบบอัตโนมัติและเรียลไทม์ สำหรับผลการประเมินคุณภาพการออกแบบวิธีการตรวจให้คะแนนจากผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 คน ครอบคลุมทั้ง 5 มาตรฐาน คือ ด้านอรรถประโยชน์ ด้านความเป็นไปได้ ด้านความเหมาะสมชอบธรรม ด้านความถูกต้อง และด้านความรับผิดชอบการประเมิน
|
| คำสำคัญ |
การเรียนรู้ของเครื่อง, วิธีการตรวจให้คะแนนอัตโนมัติ, มโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อน, สมรรถนะวิทยาศาสตร์, โมเดลพหุมิติสัมประสิทธิ์การสุ่มแบบโลจิท |
| ผู้เขียน |
|
| การประเมินบทความ |
มีผู้ประเมินอิสระ |
| สถานภาพการเผยแพร่ |
ได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ |
| วารสารมีการเผยแพร่ในระดับ |
ชาติ |
| citation |
ไม่มี |
| เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ |
เป็น |
| แนบไฟล์ |
|
| Citation |
0
|
|
|
ข้อมูลการเผยแพร่ผลงาน
การเผยแพร่ในรูปของบทความวารสารทางวิชาการ
English