ชื่อบทความ |
อัตรารอดชีพของผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่ ในประชากรจังหวัดขอนแก่น |
วัน/เดือน/ปี ที่ได้ตอบรับ |
31 สิงหาคม 2558 |
วารสาร |
ชื่อวารสาร |
วารสารโรงพยาบาลสกลนคร |
มาตรฐานของวารสาร |
TCI |
หน่วยงานเจ้าของวารสาร |
งานห้องสมุด โรงพยาบาลสกลนคร |
ISBN/ISSN |
0859-7251 |
ปีที่ |
19 |
ฉบับที่ |
2 |
เดือน |
พฤษภาคม-สิงหาคม |
ปี พ.ศ. ที่พิมพ์ |
2559 |
หน้า |
11 |
บทคัดย่อ |
การศึกษานี้เป็นการศึกษาแบบ Retrospective cohort study มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาอัตรารอดชีพของผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่ ในประชากรจังหวัดขอนแก่น กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ และได้รับการลงทะเบียนมะเร็งประชากร จังหวัดขอนแก่น ที่หน่วยมะเร็ง โรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ระหว่างวันที่ 1 มกราคม 2546 ถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2551 จำนวน 949 ราย หลังจากนั้นติดตามผู้ป่วยทุกรายจนกระทั่งทราบสถานะสุดท้ายของการมีชีวิต ถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2556
จากทะเบียนราษฎร์ กระทรวงมหาดไทย เครื่องมือที่ใช้ในวิจัย คือ แบบบันทึกข้อมูล โดยคัดลอกข้อมูลผู้ป่วย
จากฐานข้อมูลของหน่วยทะเบียนมะเร็ง คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลศรีนครินทร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ทำการบันทึกและวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป STATA version 10 วิเคราะห์หาอัตรารอดชีพ โดยใช้สถิติ Kaplan-Meier survival curve
ผลการศึกษา พบว่า จากผู้ป่วยทั้งหมด 949 คน ระยะเวลาติดตามผู้ป่วยรวมทั้งหมดเป็น 3,162.1 คน-ปี เสียชีวิตจำนวน 664 ราย คิดเป็นอัตราตายเท่ากับ 21.0 ต่อ 100 คน-ปี (95% CI = 19.4 – 22.7) อัตรารอดชีพในระยะ 3, 5 และ 7 ปี เท่ากับร้อยละ 41.0 (95% CI = 61.25 – 67.34), 33.8 (95% CI = 27.47 – 33.43) และ 30.4 (95% CI = 27.47 – 33.43) ตามลำดับ และค่ามัธยฐานการรอดชีพ ของผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่ในประชากรจังหวัดขอนแก่น เท่ากับ 2.0 ปี (95% CI = 1.66 – 2.37)
จากผลการศึกษาครั้งนี้พบว่า อัตราการรอดชีพของผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่ในแต่ละการศึกษามีความแตกต่างกัน ผลการศึกษาที่แตกต่างกัน อาจเนื่องมาจากหลายปัจจัย ได้แก่ ลักษณะผู้ป่วย ลักษณะและพยาธิสภาพของโรค วิธีการรักษาที่ผู้ป่วยได้รับ ตลอดจนวิธีการหรือรูปแบบการศึกษา และการติดตามผู้ป่วย (follow up) ที่แตกต่างกันอีกทั้งองค์ความรู้และเทคโนโลยีทางการแพทย์ที่ถูกพัฒนาให้มีความทันสมัยและมีประสิทธิภาพต่อการวินิจฉัยและรักษาผู้ป่วยและมาตรฐานและวิธีการรักษาที่แตกต่างกันออกไปตามบริบทของแต่ละพื้นที่ จึงอาจส่งผลกระทบทำให้อัตรารอดชีพของผู้ป่วยแตกต่างกันออกไปซึ่งหากมีการวินิจฉัยโรคในระยะเริ่มแรกในผู้ป่วย
ที่เสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ และการรักษาที่เหมาะสมกับลักษณะของโรค เป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยลดความเสี่ยงต่อการตายและส่งผลต่อการมีอัตราการรอดชีพดีขึ้น
|
คำสำคัญ |
อัตรารอดชีพ, มะเร็งลำไส้ใหญ่ |
ผู้เขียน |
|
การประเมินบทความ |
มีผู้ประเมินอิสระ |
สถานภาพการเผยแพร่ |
ได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ |
วารสารมีการเผยแพร่ในระดับ |
ชาติ |
citation |
ไม่มี |
เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ |
เป็น |
แนบไฟล์ |
|
Citation |
0
|
|