| บทคัดย่อ |
การใช้สารเคมีป้องกันกำจัดแมลงวันแตง (Zeugodacus cucurbitae Coquillett) เป็นแนวทางปฏิบัติที่เกษตรกรนิยมใช้
แต่เนื่องจากหนอนวัยสุดท้ายและดักแด้อาศัยอยู่ในดิน ทำให้ละอองสารเคมีไม่สามารถสัมผัสทำให้แมลงตายได้ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการผสมผสานการใช้ศัตรูธรรมชาติ2 ชนิด คือ ไส้เดือนฝอยก่อโรคแก่แมลง จำนวน 4 ชนิด ไ ด ้ แ ก ่ Steinernema carpocapsae (Weiser), S. siamkayai (Stock, Somsook and Reid), Heterorhabditis indica (Poinar, Karunakar and David), H. bacteriophora (Poinar) และเชื้อราเขียวเมตาไรเซียม Metarhizium anisopliae (Metchnikoff) Sorokin ไอโซเลต PSUM02 ที่ระดับความเข้มข้นของไส้เดือนฝอยก่อโรคแก่แมลง 7 ระดับ คือ น้ำกลั่น (ควบคุม), 1,000, 5,000, 10,000, 15,000, 20,000 และ 25,000 ตัว/แมลงอาศัย ขณะที่ความเข้มข้นของสารแขวนลอยสปอร์เชื้อราเขียว คือ น้ำกลั่น (ควบคุม),
1x105
, 1x106
, 1x107
และ 1x108 สปอร์/มล. ผลการศึกษาพบว่าไส้เดือนฝอย S. carpocapsae ที่อัตราพ่น 25,000 ตัว/แมลงอาศัย
ทำให้หนอนวัยสุดท้ายและดักแด้ของแมลงวันแตงตายดีที่สุด เท่ากับ 97.50 และ 95.00% ตามลำดับ การตายของหนอนวัยสุดท้ายและ
ดักแด้ลดลงหลังพ่นด้วยเชื้อราเขียว M. anisopliae PSUM02 (1×108 สปอร์/มล.) ส่งผลให้มีการตายของหนอนวัยสุดท้ายและดักแด้ เท่ากับ 61.25 และ 59.38% ตามลำดับ เมื่อทดสอบการผสมร่วมกันระหว่างไส้เดือนฝอยก่อโรคแก่แมลงและเชื้อราเขียว ทำให้หนอนวัยสุดท้ายและดักแด้ตายสูงถึง 100.00 และ 85.00% ตามลำดับ ซึ่งให้ผลดีเทียบเท่ากับการใช้ไส้เดือนฝอยเพียงอย่างเดียวที่ 87.50 และ 80.00% ตามลำดับ ผลจากการศึกษานี้สามารถนำไปใช้เป็นแนวทางในการเลือกชนิดและอัตราพ่นที่เหมาะสมของไส้เดือนฝอยเพื่อควบคุมแมลงวันแตงได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น |
ข้อมูลการเผยแพร่ผลงาน
การเผยแพร่ในรูปของบทความวารสารทางวิชาการ
English