| ชื่อบทความที่เผยแพร่ |
กลวิธีการบรรเลงจาเป็ย ในราชอาณาจักรกัมพูชา
INSTUMENTAL STRATEGIES OF “JA-PEI”
IN KINGDOM OF CAMBODIA |
| วัน/เดือน/ปี ที่เผยแพร่ |
13 สิงหาคม 2563 |
| การประชุม |
| ชื่อการประชุม |
การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ครั้งที่ 4 และการประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับนานาชาติ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ครั้งที่ 3 |
| หน่วยงาน/องค์กรที่จัดประชุม |
วิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์ |
| สถานที่จัดประชุม |
วิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์ |
| จังหวัด/รัฐ |
จังหวัดกาฬสินธุ์ |
| ช่วงวันที่จัดประชุม |
13 สิงหาคม 2563 |
| ถึง |
15 สิงหาคม 2563 |
| Proceeding Paper |
| Volume (ปีที่) |
2563 |
| Issue (เล่มที่) |
1 |
| หน้าที่พิมพ์ |
68-86 |
| Editors/edition/publisher |
|
| บทคัดย่อ |
จาเป็ย หรือในภาษาเขมรคือ “จาเป็ยดองแวง” เป็นเครื่องดนตรีประเภทดีดชนิดหนึ่ง
ซึ่งสันนิษฐานว่า ได้รับอิทธิพลมาจากวัฒนธรรมอินเดียโบราณเมื่อครั้งที่อาณาจักรฟูนันเจริญรุ่งเรือง ซึ่งเป็นยุคที่วัฒนธรรมอินเดียได้เริ่มลงหลักปักฐานในแผ่นดินในภาคพื้นชมพูทวีป
คำว่า “จาเป็ยดองแวง” สามารถแยกออกได้เป็นสองคำคือคำว่า “จาเป็ย” ซึ่งเป็นคำที่มีรากศัพท์
มาจากคำว่า “กจฺฉโป, กุมฺโม, กุมฺมโก” ในภาษาสันสกฤต แปลว่ากระดองเต่ากับอีกคำคือคำว่า
“ดองแวง” เป็นคำเขมรแปลว่า “ลำยาว”
ขั้นตอนที่ได้มาในเนื้อหาของข้อมูลนี้ ผู้เขียนได้ลงพื้นที่เก็บข้อมูลภาคสนามในประเทศกัมพูชาโดยศึกษาขั้นตอนในการบรรเลง เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้องครบถ้วน โดยต้องการนำเสนอประเด็นด้านกลวิธีการบรรเลงเครื่องดนตรีจาเป็ย ซึ่งจะเน้นถึงการอธิบายลักษณะทางกายภาพของเครื่องดนตรี ชื่อเรียกของส่วนประกอบต่าง ๆ ของเครื่องดนตรี ลักษณะท่าทางในการบรรเลง ตำแหน่งในการใช้นิ้วการกดสายหรือการดีดสาย รวมถึงการบรรเลงเพลงในขั้นพื้นฐานที่เป็นเพลงที่ได้รับความนิยมของนักดนตรีชาวกัมพูชา
|
| ผู้เขียน |
|
| การประเมินบทความ (Peer Review) |
มีผู้ประเมินอิสระ |
| มีการเผยแพร่ในระดับ |
ชาติ |
| รูปแบบ Proceeding |
Full paper |
| รูปแบบการนำเสนอ |
Oral |
| เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ |
เป็น |
| ผลงานที่นำเสนอได้รับรางวัล |
ไม่ได้รับรางวัล |
| แนบไฟล์ |
|
| Citation |
0
|
|
|
ข้อมูลการเผยแพร่ผลงาน
การเผยแพร่ในรูปของบทความวารสารทางวิชาการ
English