|
|
ข้อมูลการเผยแพร่ผลงาน
|
| ชื่อบทความ |
Combining ability of tropical × temperate maize inducers for haploid induction rate, R1-nj seed set, and agronomic traits |
| วัน/เดือน/ปี ที่ได้ตอบรับ |
23 มีนาคม 2566 |
| วารสาร |
| ชื่อวารสาร |
Frontiers in Plant Science |
| มาตรฐานของวารสาร |
SCOPUS |
| หน่วยงานเจ้าของวารสาร |
Frontiers |
| ISBN/ISSN |
1664-462X |
| ปีที่ |
2023 |
| ฉบับที่ |
14 |
| เดือน |
April |
| ปี พ.ศ. ที่พิมพ์ |
2566 |
| หน้า |
1154905 |
| บทคัดย่อ |
In vivo maternal haploid induction in isolation fields is proposed to bypass the
workload and resource constraints existing in haploid induction nurseries. A
better understanding of combining ability and gene action conditioning traits
related to hybrid inducers is necessary to set the breeding strategy including to
what extent parent-based hybrid prediction is feasible. This study aimed to
evaluate the following in tropical savanna in the rainy and dry seasons for
haploid induction rate (HIR), R1-nj seed set, and agronomic traits: 1) combining
ability, line per se, and hybrid performance of three genetic pools; 2) genetic
parameters, the modes of gene action, and heterosis; and 3) the relationships of
inbred–general combining ability (GCA) and inbred–hybrid performance. Fiftysix diallel crosses derived from eight maize genotypes were evaluated in the rainy
season of 2021 and the dry season of 2021/2022. Reciprocal cross effects
including the maternal effect barely contributed to the genotypic variance for
each trait observed. HIR, R1-nj seed set, flowering dates, and ear position were
highly heritable and additive inherited, while ear length showed dominant
inheritance. The equal importance of additive and dominance effects was
found for yield-related traits. Temperate inducer BHI306 was the best general
combiner for the HIR and R1-nj seed set, followed by two tropical inducers,
KHI47 and KHI54. The ranges of heterosis were trait-dependent and slightly
influenced by the environment, where hybrids in the rainy season consistently
had higher heterosis than those in the dry season for each trait observed. Both
hybrid groups derived from tropical × tropical and tropical × temperate inducers
showed taller plants, larger ear size, and higher seed sets than the corresponding
parents. However, their HIRs were still below the standard check of BHI306. The
implications of genetic information, combining ability, and inbred–GCA and
inbred–hybrid relationships on breeding strategies are discussed |
| คำสำคัญ |
Zea mays L., doubled haploid technology, haploid production, hybrid inducer, heterosis, gene action, heritability, diallel analysis |
| ผู้เขียน |
|
| การประเมินบทความ |
มีผู้ประเมินอิสระ |
| สถานภาพการเผยแพร่ |
ตีพิมพ์แล้ว |
| วารสารมีการเผยแพร่ในระดับ |
นานาชาติ |
| citation |
มี |
| เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ |
เป็น |
| แนบไฟล์ |
|
| Citation |
0
|
|
|
|
|
|
|
|
|
การเผยแพร่ในรูปของบทความวารสารทางวิชาการ
English