2012 ©
             ข้อมูลการเผยแพร่ผลงาน
การเผยแพร่ในรูปของบทความวารสารทางวิชาการ
ชื่อบทความ การรอดชีพของผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ในจังหวัดขอนแก่น 
วัน/เดือน/ปี ที่ได้ตอบรับ 21 สิงหาคม 2561 
วารสาร
     ชื่อวารสาร วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 
     มาตรฐานของวารสาร TCI 
     หน่วยงานเจ้าของวารสาร กองบรรณาธิการวารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 
     ISBN/ISSN 1906-1137 
     ปีที่ 11 
     ฉบับที่
     เดือน เมษายน - มิถุนายน 2561
     ปี พ.ศ. ที่พิมพ์ 2561 
     หน้า  
     บทคัดย่อ มะเร็งรังไข่เป็นปัญหาทางสาธารณสุขระดับโลก และมีอุบัติการณ์การเกิดโรคเพิ่มมากขึ้น ในการศึกษาที่ผ่านมาจำนวนมากที่ได้ศึกษาถึงปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรค ตลอดจนการศึกษาเกี่ยวกับการรอดชีพในประเทศต่างๆ แต่จำนวนปีที่วินิจฉัยโรคประกอบกับมีการพัฒนากระบวนการตรวจวินิจฉัยรวมถึงการรักษาผู้ป่วยที่มีการพัฒนาเพิ่มขึ้นในทุกๆ ปี จำเป็นต้องมีการศึกษาถึงอัตราการรอดชีพของผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการประเมินถึงประสิทธิภาพ ประสิทธิผลของนโยบาย โครงการ กระบวนการคัดกรอง การวินิจฉัย และการรักษาผู้ป่วยต่อไป การศึกษาครั้งนี้ใช้รูปแบบการศึกษาแบบ Retrospective cohort study เพื่อศึกษาการรอดชีพ และปัจจัยทางด้านพยาธิวิทยาต่อการรอดชีพของผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ในจังหวัดขอนแก่น โดยใช้ข้อมูลผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ (รหัส ICD-O-3, C56) จากฐานข้อมูลทะเบียนมะเร็งระดับประชากร หน่วยทะเบียนมะเร็ง คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ได้รับการวินิจฉัยตั้งแต่เดือน มกราคม พ.ศ.2548 ถึงเดือน ธันวาคม พ.ศ. 2558 และติดตามไปจนทราบสถานะสุดท้ายของการมีชีวิตหรือจนสิ้นสุดการศึกษาเดือน ธันวาคม พ.ศ. 2559 วิเคราะห์อัตราการรอดชีพสังเกต โดยวิธี Kaplan-Meire ด เปรียบเทียบระยะเวลาของการรอดชีพ โดยสถิติ Log-rank test และวิเคราะห์พหุปัจจัยโดยใช้สมการถดถอยคอกซ์ (Cox regression model) ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ทั้งหมดจำนวน 630 คน มีอายุเฉลี่ยเท่ากับ 52 ปี (SD ±15.62) ส่วนใหญ่อายุระหว่าง 50- 59 ปี จำนวน 168 คน (ร้อยละ 26.7) เมื่อพิจารณาลักษณะของโรคส่วนใหญ่ไม่ทราบระยะของมะเร็ง จำนวน 215 คน (ร้อยละ 34.2) รองลงมา คือระยะที่ 1 จำนวน 151คน (ร้อยละ 23.9) ส่วนมากไม่ได้กำหนดระดับของเนื้องอก (Histological grading) จำนวน 494 คน (ร้อยละ78.5) และรองลงมาคือ poorly differentiated เมื่อสิ้นสุดการศึกษามีผู้เสียชีวิต 258 คน คิดเป็นอัตราตาย 26.3 คน-ปี (95%CI: 24.2 ถึง 28.4) อัตราการรอดชีพสังเกตโดยรวมหลังการวินิจฉัยที่ 1,3 และ 5 ปีเท่ากับร้อยละ 75.9 (ช่วงความเชื่อมั่น 95% 72.34-79.02) ร้อยละ 47.1 (ช่วงความเชื่อมั่น 95% 43.20-50.98) และร้อยละ 30.3 (ช่วงความเชื่อมั่น 95% 26.67-33.93) ตามลำดับ ค่ามัธยฐานระยะเวลารอดชีพ เท่ากับ 2.76 ปี (ช่วงความเชื่อมั่น 95% 2.43-3.09) เมื่อควบคุมผลกระทบจากตัวแปรที่อยู่ในสมการแล้วพบว่าปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรอดชีพผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ ได้แก่ ผู้ป่วยกลุ่มอายุ 70-79 ปี (HRadj = 2.07, 95% CI = 1.32-3.32Stage IV (HRadj = 2.03, 95% CI = 1.57-2.64 Stage III (HR adj = 1.98, 95 % CI=1.53-2.58) และผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัด (HRadj = 1.52, 95%CI=1.16-2.02 ) การศึกษานี้พบว่าอายุของผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ ณ วันวินิจฉัยที่สูงขึ้นทุกๆ 10 ปี มีโอกาสเสี่ยงต่อการเสียชีวิตเป็น 1.21 เท่า (95% CI, 1.14-1.29)) และระยะของโรคมะเร็งที่เพิ่มขึ้น มีโอกาสเสียงต่อการเสียชีวิตเป็น 1.36 เท่า (95% CI, 1.26-1.47)) ซึ่งผลจากการศึกษานี้เป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในการวางแผนการตรวจคัดกรองมะเร็งรังไข่ในระยะเริ่มแรกและพัฒนาการรักษามะเร็งรังไข่ที่มีประสิทธิภาพในอนาคต  
     คำสำคัญ มะเร็งรังไข่, อัตรารอดชีพ, ทะเบียนมะเร็งชุมชน 
ผู้เขียน
585110101-9 นาย อุดม พงษ์พิละ [ผู้เขียนหลัก]
คณะสาธารณสุขศาสตร์ ปริญญาโท โครงการพิเศษ

การประเมินบทความ ไม่มีผู้ประเมินอิสระ 
สถานภาพการเผยแพร่ ตีพิมพ์แล้ว 
วารสารมีการเผยแพร่ในระดับ ชาติ 
citation มี 
เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ เป็น 
แนบไฟล์
Citation 0