| Research Title |
พัฒนาการองวงโปงลางสว่างแดนดินศิลป์อีสาน |
| Date of Distribution |
13 July 2018 |
| Conference |
| Title of the Conference |
ศิลปกรรมวิจัย ครั้งที่ 4 อัตลักษณ์ศิลปกรรมจากรากสู่โลก |
| Organiser |
ศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอนแก่น |
| Conference Place |
ณ โรงแรมอวานี ขอนแก่น โฮเทล แอนด์ คอนแวนชั่น เซ็นเตอร์ |
| Province/State |
|
| Conference Date |
13 July 2018 |
| To |
14 July 2018 |
| Proceeding Paper |
| Volume |
4 |
| Issue |
4 |
| Page |
1177-1181 |
| Editors/edition/publisher |
|
| Abstract |
การศึกษาพัฒนาการของวงโปงลางสว่างแดนดินศิลป์อีสานเป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์เรื่อง กระบวนการสร้างอัตลักษณ์ของวงโปงลางสว่างแดนดินศิลป์อีสาน โรงเรียนสว่างแดนดิน จังหวัดสกลนคร โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาพัฒนาการ ประกอบด้วย พัฒนาการในด้านดนตรี การแสดง และการแต่งกาย โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่แบบสังเกต สัมภาษณ์ และสนทนากลุ่ม โดยมีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงที่มีความเกี่ยวข้องกับพัฒนาการของวงโปงลางสว่างแดนดินฯ ประกอบด้วย ผู้รู้ ผู้ปฏิบัติ และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องจำนวน 15 คน จากนั้นจึงนำข้อมูลภาคสนามมาตรวจสอบแบบสามเส้าเพื่อความถูกต้องของข้อมูลในด้านบุคคล สถานที่ และเวลา วิเคราะห์ข้อมูลด้วยทฤษฎีโครงสร้างหน้าที่ของพาร์สัน และนำเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีพรรณนาวิเคราะห์ (Descriptive Analysis)
ผลการวิจัยพบว่า วงโปงลางสว่างแดนดินศิลป์อีสานมีการพัฒนาโดยแบ่งออกได้เป็น 3 ช่วงเวลา ได้แก่ 1) ช่วงก่อตั้ง 2) ช่วงพัฒนา 3) ช่วงเข้าสู่การประกวด โดยในช่วงก่อตั้งได้เริ่มมาจากการศึกษารูปแบบวงโปงลางจากสถาบันต่างๆเพื่อนำมาเป็นแนวทาง โดยยังไม่มีการสร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่ มีรูปแบบของดนตรี การแสดง และเครื่องแต่งกายตามแบบต้นฉบับ ช่วงพัฒนาจึงเริ่มมีการการนำเครื่องดนตรีชนิดใหม่เข้ามาใช้ในวงโปงลางรวมไปถึงการสร้างสรรค์ลายบรรเลงและสร้างสรรค์การแสดงขึ้นใหม่โดยมีแนวคิดจากการนำเอาอัตลักษณ์ท้องถิ่นของตนเอง มีการสร้างสรรค์เครื่องแต่งกายให้เข้ากับการแสดงที่สร้างสรรค์ขึ้นใหม่ ในช่วงเข้าสู่การประกวดเป็นยุคที่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมาก เนื่องจากเป็นยุคที่มีการสร้างสรรค์ลายบรรเลง การแสดง และการแต่งกาย เพื่อการประกวดแข่งขันตามเวทีต่างๆ จึงมีการพัฒนาเครื่องดนตรีให้มีความไพเราะมากยิ่งขึ้น มีการสร้างสรรค์ลายบรรเลงและการแสดงชุดต่างๆขึ้นมากมายเพื่อใช้ในการแข่งขัน รวมไปถึงการนำเอาผ้าไหมมาใช้ตัดเย็บเครื่องแต่งกายเพื่อให้ดูสวยงามมากยิ่งขึ้น
ซึ่งพัฒนาการแต่ละช่วงสอดคล้องกับทฤษฎีโครงสร้างหน้าที่ของพาร์สัน คือ 1) Adaptation คือการปรับตัว จำต้องเป็นปรับให้เข้ากับสถานการณ์ต่าง 2) Goal Attainment คือการบรรลุเป้าหมาย ระบบจะต้องกำหนดและมีตอบสนองต่อเป้าหมายหลัก โดยแต่ละช่วงเวลามีความเปลี่ยนแปลงที่สัมพันธ์กับแผนและนโยบายของกระทรวงศึกษาธิการ เช่น นโยบายการจัดงานศิลปหัตถกรรมนักเรียน ครั้งที่ 64 ปีการศึกษา 2557 ซึ่งในนโยบายของการจัดงานศิลปหัตกรรมมีการจัดการแข่งขันวงโปงลางและมีการปรับเปลี่ยนเกณฑ์การแข่งขันอยู่เสมอ ในช่วงยุคของการแข่งขันจึงได้มีการสร้างสรรค์ลายบรรเลงและชุดการแสดงต่างๆให้เหมาะสมกับเกณฑ์การแข่งขัน
|
| Author |
|
| Peer Review Status |
มีผู้ประเมินอิสระ |
| Level of Conference |
ชาติ |
| Type of Proceeding |
Full paper |
| Type of Presentation |
Oral |
| Part of thesis |
true |
| Presentation awarding |
false |
| Attach file |
|
| Citation |
0
|
|
|
Publication
Journal Publication
ไทย