|
Publication
|
Title of Article |
การถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรมความต้านทานโรคไวรัสใบหงิกเหลืองในพริกเผ็ด |
Date of Acceptance |
9 October 2020 |
Journal |
Title of Journal |
แก่นเกษตร |
Standard |
TCI |
Institute of Journal |
คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น |
ISBN/ISSN |
|
Volume |
49 |
Issue |
2 |
Month |
มีนาคม-เมษายน |
Year of Publication |
2020 |
Page |
|
Abstract |
ข้อมูลความสามารถในการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรมต้านทานต่อโรคไวรัสใบหงิกเหลืองพริก (Pepper yellow leaf curl virus, PepYLCV) มีความสำคัญต่อการพัฒนาพันธุ์ที่ต้านทานต่อโรคนี้ การศึกษานี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความสามารถในการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรมความต้านทานต่อเชื้อ PepYLCV ในประชากรพริก 2 คู่ผสม (101/203 และ 103/203) ที่มาจากแหล่งความต้านทานแตกต่างกัน คือ Tiwari (101) และ PSP-11 (102) ผสมกับพันธุ์พริกที่มีลักษณะที่ดีทางการเกษตรแต่อ่อนแอต่อ PepYLCV (YTP18; 203) โดยสร้างประชากร 6 ประชากร ได้แก่ P1, P2, F1, F2, BC1P1 และ BC1P2 ปลูกทดสอบ 2 ฤดู ผลการวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ในคู่ผสมที่ 1 พบอิทธิพลของยีนที่ควบคุมความต้านทานเป็นแบบบวกสะสม x แบบข่ม มี h2n ต่ำทั้ง 2 ฤดู และควบคุมด้วยยีนหลายคู่ อิทธิพลของยีนควบคุมผลผลิตเป็นแบบ บวกสะสม x บวกสะสม มี h2n ต่ำทั้ง 2 ฤดู และอิทธิพลของยีนควบคุมลักษณะสารเผ็ดเป็นแบบข่ม x แบบข่ม ในฤดูแล้ง มี h2n สูงในฤดูแล้ง ส่วนในพริกคู่ผสมที่ 2 พบอิทธิพลของยีนต้านทานเป็นแบบบวกสะสม x บวกสะสม และมี h2n ต่ำทั้ง 2 ฤดู และควบคุมด้วยยีนหลักที่เป็นยีนเด่น 1 คู่ อิทธิพลของยีนผลผลิตเป็นแบบข่ม x แบบข่ม มี h2n สูงทั้ง 2 ฤดู และอิทธิพลควบคุมลักษณะสารเผ็ดเป็นแบบข่ม x แบบข่ม ในฤดูแล้ง และมี h2n สูงในฤดูฝน เนื่องจากลักษณะที่ต้องการทางการเกษตรที่ดีควบคุมด้วยยีนหลายคู่ ดังนั้นในการพัฒนาพันธุ์พริกให้ต้านทานต่อ PepYLCV และมีลักษณะทางการเกษตรที่ดีจึงควรใช้วิธีคัดเลือกแบบบันทึกประวัติ และผสมกลับ |
Keyword |
ค่าเฉลี่ยระหว่างชั่วรุ่น, บีโกโมไวรัส, โรคไวรัสใบหงิกเหลืองพริก, พริกพันธุ์ต้านทาน |
Author |
|
Reviewing Status |
มีผู้ประเมินอิสระ |
Status |
ได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ |
Level of Publication |
ชาติ |
citation |
false |
Part of thesis |
true |
Attach file |
|
Citation |
0
|
|
|
|
|
|
|