GSMIS

ข้อมูลการเผยแพร่ผลงาน

การเผยแพร่ในรูปของบทความวารสารทางวิชาการ

ชื่อบทความที่เผยแพร่

ค่าความทนแรงเฉือนระดับจุลภาคของการเตรียมพื้นผิวคอมโพเนียร์บริลเลียนท์ด้วยวิธีต่างๆ (Micro-Shear Bond Strength of Componeer Brilliant in Different Surface Treatments.)

วัน/เดือน/ปี ที่เผยแพร่

19 ตุลาคม 2560

การประชุม

ชื่อการประชุม

การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติ ครั้งที่ 44

หน่วยงาน/องค์กรที่จัดประชุม

บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

สถานที่จัดประชุม

โรงแรม U-PLACE มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

จังหวัด/รัฐ

อุบลราชธานี

ช่วงวันที่จัดประชุม

19 ตุลาคม 2560

ถึง

20 ตุลาคม 2560

Proceeding Paper

Volume (ปีที่)

2560

Issue (เล่มที่)

หน้าที่พิมพ์

434-442

Editors/edition/publisher

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบค่าความทนแรงเฉือนระดับจุลภาคในการยึดอยู่ระหว่างคอมโพเนียร์บริลเลียนท์กับเรซินคอมโพสิตหลังเตรียมพื้นผิวคอมโพเนียร์บริลเลียนท์ด้วยวิธีที่แตกต่างกัน โดยแบ่งชิ้นตัวอย่างทั้งหมด 90 ชิ้น เข้าสู่กลุ่มการทดลอง 6 กลุ่ม กลุ่มละ 15 ชิ้น ได้แก่ กลุ่มที่ไม่มีการเตรียมพื้นผิว(กลุ่มควบคุม) กลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยกรดฟอสฟอริก กลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยหัวกรอกากเพชร กลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทราย กลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยหัวกรอกากเพชรร่วมกับกรดฟอสฟอริก และกลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทรายร่วมกับกรดฟอสฟอริก จากนั้นนำเรซินคอมโพสิตยึดกับพื้นผิวของคอมโพเนียร์บริลเลียนท์หลังเตรียมพื้นผิวด้วยวิธีต่างๆ หลังจากทำให้เกิดพอลิเมอร์ไรเซชั่นนำชิ้นตัวอย่างไปเข้าเครื่องเทอร์โมไซคลิง 500 รอบและนำไปทดสอบค่าความทนแรงเฉือนระดับจุลภาคด้วยเครื่องทดสอบแรงสากล จากนั้นนำชิ้นตัวอย่างไปวิเคราะห์การแตกหักด้วยกล้องจุลทรรศน์แบบสเตอริโอกำลังขยาย 30 เท่า ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทรายร่วมกับกรดฟอสฟอริกให้ค่าแรงในการยึดอยู่สูงที่สุดคือ 19.91 ± 2.52 เมกะปาสคาล แตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.001) รองลงมาคือ กลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยหัวกรอกากเพชรร่วมกับกรดฟอสฟอริก กลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทราย กลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยหัวกรอกากเพชร และกลุ่มที่เตรียมพื้นผิวด้วยกรดฟอสฟอริกลดลงตามลำดับ ส่วนกลุ่มควบคุมให้ค่าแรงในการยึดอยู่ต่ำที่สุดคือ 14.82 ± 1.59 เมกะปาสคาล เมื่อวิเคราะห์การแตกหักหลังจากทดสอบค่าความทนแรงเฉือนระดับจุลภาค พบว่า การแตกหักส่วนใหญ่เกิดความล้มเหลวของการแตกหักของสารยึดติดคิดเป็นร้อยละ 53.33

ผู้เขียน

585130007-9	นาย ปริญญา ทานะเวช [ผู้เขียนหลัก]
	คณะทันตแพทยศาสตร์ ปริญญาโท ภาคปกติ

การประเมินบทความ (Peer Review)

มีผู้ประเมินอิสระ

มีการเผยแพร่ในระดับ

ชาติ

รูปแบบ Proceeding

Full paper

รูปแบบการนำเสนอ

Poster

เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์

เป็น

ใช้สำหรับสำเร็จการศึกษา

ไม่เป็น

ผลงานที่นำเสนอได้รับรางวัล

ไม่ได้รับรางวัล

แนบไฟล์

Citation